Τη στιγμή που η δημοτικότητα της κυβέρνησης του Σεμπαστιάν Πινιέρα πέφτει κατακόρυφα (σε ένα χρόνο έπεσε από το 47% στο 26%, ενώ δεν κατάφερε να «εκμεταλλευτεί» την επέτειο από την περιβόητη διάσωση των μεταλλωρύχων) οι υπουργοί του που έχουν σχέση με τα ζητήματα της Παιδείας φαίνεται να μη βρίσκουν άλλο τρόπο από την καταστολή των μαζικότατων κινητοποιήσεων των φοιτητών, μαθητών και σύσσωμης της πανεπιστημιακής κοινότητας στη Χιλή. Πράγματι, τις τελευταίες βδομάδες οι μαθητές, φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί σε ολόκληρη τη χώρα, καθώς και γονείς και ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων, συμμετέχουν σε απεργίες, πορείες στις φαρδιές λεωφόρους της πρωτεύουσας Σαντιάγκο και όχι μόνο, διατρανώνοντας ότι το κίνημα που διεκδικεί μία «πραγματικά δωρεάν και ποιοτική Παιδεία» είναι ζωντανό και κλιμακώνει συνεχώς τον αγώνα του.
Το κύμα των κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας για την Παιδεία, που ήδη συμπληρώνει τρεις μήνες με συνεχιζόμενες καταλήψεις μεγάλου αριθμού σχολείων και πανεπιστημίων, οδήγησε στην παραίτηση του υπουργού Παιδείας, Χοακίν Λαβίν. Ωστόσο, το θετικότερο είναι η αποδοχή και η στήριξη αυτού του αγώνα από την πλειονότητα της χιλιάνικης κοινωνίας, αλλά και ο συντονισμός μεγάλου τμήματος των χιλιάνικων εργατικών συνδικάτων που έκανε την πρεμιέρα του στις 9 του Αυγούστου, όπου μόνο στο Σαντιάγκο διαδήλωσαν 100.000 εργαζόμενοι.
Ακάθεκτη η εκπαιδευτική κοινότητα με στήριξη του 80% του χιλιάνικου λαού
Ο Πρόεδρος Πινιέρα, καταρχήν, αγνόησε τις διεκδικήσεις των μαθητών, φοιτητών και πανεπιστημιακών, ωστόσο αντιλαμβανόμενος ότι κάτι έπρεπε να γίνει «σοφίστηκε» μία «μεγάλη εθνική συμφωνία» σε μία προσπάθεια να λύσει εντελώς επιφανειακά κάποια από τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας, η οποία στη συνέχεια απέρριψε την πρωτοβουλία της κυβέρνησης αντιπροτείνοντας «ένα μεγάλο κοινωνικό σύμφωνο» στο οποίο ο Πινιέρα ανταπάντησε, μεταθέτοντας την εξουσία για την επίλυση της αντιπαράθεσης στα χέρια των «καραμπινιέρος» της Χιλής. Ενας θεσμός που από τη εποχή της δικτατορίας του Πινοτσέτ (1973-1990) και μετά, αποτελεί το σύμβολο της κρατικής βίας, που έχοντας και τώρα το πράσινο φως, ξυλοκόπησε και «έπνιξε» με δακρυγόνα και χημικά τη νεολαία και τους συνοδοιπόρους της. Σε μόνο δύο μέρες οι χιλιάνικες φυλακές δέχτηκαν σχεδόν 1.000 κρατούμενους, με τάση αυτός ο αριθμός να αυξηθεί στη συνέχεια. Ωστόσο, αυτό που ξεκίνησε ως ένα αίτημα για δημόσια, δωρεάν και ποιοτική Παιδεία, και που δεν επιλύθηκε από την προηγούμενη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση της Μπατσελέτ ( η οποία εφάρμοσε στους «πιγκουίνους» της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το 2006, την ίδια κατασταλτική συνταγή) σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα κίνημα που συνεχώς διευρύνεται και ενισχύεται, ενώ τα αιτήματα αφορούν ευρύτερα θέματα της κοινωνίας.
Εδώ μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Δεν ήταν η Χιλή το παράδειγμα της φιλελεύθερης οικονομικής και κοινωνικής επιτυχίας, που θα έπρεπε να ακολουθήσει ολόκληρη η Λατινική Αμερική; Η πιο σταθερή χώρα της περιοχής; Η χώρα που έκανε καλύτερα το καθήκον της; Στις κινητοποιήσεις του λαϊκού, μαζικού, κινήματος των τελευταίων χρόνων προστίθεται και ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα, που διεκδικεί ποιοτική, δημόσια Παιδεία, που να χωράει όλα τα παιδιά και τους νέους, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση, χωρίς στόχο το κέρδος, υπό την ευθύνη του κράτους και αναγνωρισμένη ως δικαίωμα στο Σύνταγμα της χώρας.
Η δικτατορία δολοφόνησε χιλιάδες αγωνιστές, συνέθλιψε λαϊκές οργανώσεις, κατάργησε δικαιώματα που είχαν επιτευχθεί με αγώνες αιώνων από το χιλιάνικο λαό και την εργατική του τάξη. Δεν κατάφερε όμως να δολοφονήσει την ιστορική μνήμη και τις αγωνιστικές παραδόσεις του χιλιάνικου λαού. Μια ιδιαίτερη αρετή αυτού του σημερινού κινήματος είναι το γεγονός ότι συσπείρωσε με το ίδιο βασικό αίτημα πρακτικά όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την τεχνική εκπαίδευση και την πανεπιστημιακή, τόσο κρατικών ιδρυμάτων όσο και ιδιωτικών και με τη στήριξη των πιο σημαντικών πρυτάνεων. Ακόμα, κέρδισε τους γονείς, συνδικάτα και λαϊκές οργανώσεις σε βαθμό που να υπολογίζει με το 80% στήριξης σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, που επικυρώνεται από τις όλο και μεγαλύτερες πορείες που διοργανώνονται. Σε αυτές τις κινητοποιήσεις προστέθηκαν οι εργάτες στα ορυχεία χαλκού, που διεκδικούν μεγαλύτερους μισθούς και να σταματήσει η δίωξη των συνδικαλιστών, ακολούθησαν οι εργαζόμενοι στη κρατική εταιρία χαλκού Codelco που αντιτάσσονται στα κυβερνητικά σχέδια για την ιδιωτικοποίησή της, στη συνέχεια οι περιβαλλοντιστές που αντιτίθενται στο αμφιλεγόμενο σχέδιο HydroAysen που αφορά τη καταστροφική κατασκευή πέντε υδροηλεκτρικών σταθμών στη χιλιάνικη Παταγονία, ενώ συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι κινητοποιήσεις των ιθαγενών Μαπούτσες κλπ. Να πούμε εδώ, ότι στις 18 του Αυγούστου πραγματοποιήθηκε άλλη μία μαχητική πορεία για την Παιδεία, ενώ στις 24 και 25 του τρέχοντος μήνα θα πραγματοποιηθεί εθνική απεργία που κήρυξε η Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων της Χιλής (CUT).
Η κυβέρνηση, ωστόσο, ενώ δε βρίσκει διέξοδο που να της επιτρέψει να φρενάρει τη ραγδαία πτώση της δημοτικότητας της, διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου Ανδρές Τσάτβικ ξεκαθάρισε ότι δε θα υποχωρήσει στις πιέσεις για διαπραγματεύσεις «εφόσον συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις». Απάντηση πήρε από την επικεφαλής της Συνομοσπονδίας των Φοιτητών της Χιλής, Καμίλα Βαγιέχο, που εκ μέρους όλων των διαμαρτυρομένων συμβούλεψε τη κυβέρνηση «πριν είναι πολύ αργά να κοιτάξει γύρω της και να αντιληφθεί επιτέλους ότι πια δεν τους φοβόμαστε». Ας σημειωθεί ότι η Βαγιέχο δέχτηκε απειλές κατά της ζωής της από μία ακροδεξιά υπάλληλο του υπουργείου Πολιτισμού, την Τατιάνα Ακούνια Σέγιες, που εμπνευσμένη από τον δικτάτορα Πινοτσέτ δε δίστασε να αναφέρει μία χιλιάνικη λαϊκή ρήση, δήθεν ως αστείο, την οποία μεταφέρουμε περιφραστικά: «Σκοτώνουμε τη σκύλα και τέρμα η υπόθεση».
Τόσο οι απειλές όσο και η άγρια καταστολή δεν έκαμψε το αγωνιστικό πνεύμα του εκπαιδευτικού κινήματος, ενώ εντείνονται οι φήμες για σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης, μετά και τις απαράδεκτες δηλώσεις του δημάρχου του Σαντιάγκο, Πάβλο Σαλακέτ. Ο τελευταίος ανέφερε ότι «αν αυτό (σ.σ. οι κινητοποιήσεις) δεν σταματήσει πριν τις 11 του Σεπτέμβρη (σ.σ. Επέτειος του αιματηρού πραξικοπήματος ενάντια στην κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας του Σαλβαδόρ Αλιέντε) και πιστεύω ότι δε θα σταματήσει, θα γίνει πολύ σκληρό και θα πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια από τις Ενοπλες Δυνάμεις»(!!!).
Αλληλεγγύη
Στο μεταξύ, αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες της Χιλής πραγματοποίησαν συμβολική κατάληψη των γραφείων της Unicef, σε στήριξη του αγώνα των φοιτητών που αποτελεί, όπως σημειώνουν, την πρωτοπορία του κινήματος στη Χιλή για «μια άλλη χώρα» και σε μία προσπάθεια να γνωστοποιήσουν παγκοσμίως τον αγώνα των φοιτητών, που εκτός των άλλων κινητοποιήσεων, πραγματοποιούν και απεργία πείνας εδώ και 30 μέρες, ενώ τρεις από αυτούς δήλωσαν ότι από την περασμένη Τρίτη κόβουν και το νερό. Ακόμα, η γνωστή συγγραφέας, Ισαμπέλ Αλιέντε, ανιψιά του Προέδρου Αλιέντε, σταμάτησε την προγραμματισμένη περιοδεία της ανά τη Χιλή σε ένδειξη αλληλεγγύης με το φοιτητικό κίνημα. Επίσης, η Ηπειρωτική Λατινοαμερικάνικη και της Καραϊβικής Οργάνωση Φοιτητών (Oclae) ξεκίνησε το συνέδριό της στο Μοντεβιδέο, πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, εκδηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη της στους νέους Χιλιανούς που αγωνίζονται για δημόσια, ποιοτική Παιδεία στην πατρίδα τους. Και ο Κουβανός τραγουδοποιός Σίλβιο Ροντρίγκες εξέφρασε σε μήνυμά του την αλληλεγγύη του στους Χιλιανούς φοιτητές.
Γ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=21/8/2011&id=13636&pageNo=18&direction=1
Φόρουμ 
Τρι Μαρ 06, 2012 6:36 am από christos04
