Μάννυ, η θεωρία της υπερσυμμετρίας είναι αυτή που υποστηρίζει ότι υπάρχουν ταυτόχρονα πολλά παράληλα σύμπαντα τα οποία σχεδόν είναι το ένα πάνω στο άλλο και δεν γίνονται άμεσα αντιληπτά. Η υπόθεση αυτή στηρίζεται σε συγκεκριμένες υποθέσεις σχετικά με το μέγεθος και το σχήμα των στοιχειωδών σωματιδίων. Γενικά εξηγεί καλά δεδομένα, αλλά δεν έχει αποδειχθεί. Απόδειξη της θεωρήθηκε το πείραμα στο cern. Πα΄ντως μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα δεν είναι ενθαρυντικά, μάλλον το σχήμα των σωματιδίων δεν είναι σφαιρικό όπως υποστήριζε η θεωρία ούτε βρέθηκαν συγκεκριμένα σωματίδια (πχ το Χίγκς) που η θεωρία θωρεί απαραίτητα.
Το πρώτο άρθρο εμένα με εντυπωσίασε σε αυτό που λένε για τη σύνθεση των άστρων. Σκεπτόμενος διαλεκτικά και γνωρίζοντας πχ ότι πιθανότατα στην βιολογική μορφή κίνησης της ύλης κάποια στιγμή υπήρχε σαν γεννετικό υλικό κάποια άγνωστη σε εμας σημερα ουσία πιθανόν, σε παλίότερες εποχές να υπήρχαν στο σύμπαν και άλλες μορφές οργανωσης της ύλης, διαφορετικές από τα κλασικά στοιχεία που έχουμε σήμερα στο νου μας, πιθανόν να μάθουμε σύντομα, νά έχουμε ενδέιξεις. Αυτό που επισημαίνω και στα δυο άρθρα φαίνεται ακριβώς αυτή η χρεοκοπημένη αντίληψη του θετικισμού, "είναι αληθινό ότι αποδυκνείεται από τα περιραματικά δεδομένα". Αυτή η αντίληψη όμως δεν αποκλείει τη φαντασιακή δημιουργία θεωριών που απλά βολεύουν τα μαθηματικά μοντέλα αλλά και ούτε οδηγεί την πειραματική έρευνα σε ανώτερα επίπεδα με την υποστήριξη της ιδεαλιστικής θεωρίας για το Big bang, αντιθέτως όσο σκεφτόμαστε έτσι θα αργούμε περισσότερο να φτάσουμε στην αλήθεια. Άλλωστε δεν υπάρχουν κατεξοχήν θεωρητικές κατασκευές, όλες οφείλουν να αποδειχτούν πειραματικά, στην πράξη, απλά η φιλοσοφική φτώχεια των σημερινών επιστημόνων προκαλεί αυτά τα φαινόμενα, άλλωστε ο μεγαλύτερος των σύγχρονων φυσικών (ο αινστάιν ντε) δεν ασχολήθηκε πολύ με φιλοσοφία όσο έθετε θεωρητικά θέματα... Φυσικά η σχέση είναι αμφίδρομη, η σύγχρονη επιστήμη μπορέι και πρέπει να τροποποιήσει και την ίδια την διαλεκτική λογική, αφού αυτή βασίζεται ακριβώς στην ανατνάκλαση στο μυαλό μας της πολυμορφίας ύπαρξης και κίνησης της ύλης για αυτό και το τελευταίο τσιτάτο του Λένιν...