Ένας [ακόμη] ...Αusländer!

Ειχαν περασει τα χρονια. Εφυγε μικρος στη Γερμανια και δε ξαναγυρισε ποτε πισω. Ολοι πιστευαν οτι τα "ειχε καταφερει". Αφου πηγε στη Γερμανια "καλα θα ειναι", σκεφτοντουσαν, ή τουλαχιστον πολυ καλυτερα απο το να εμενε στο χωριο, ετσι δεν ασχολιοντουσαν πια μ αυτον. Πρωτα τον ξεχασαν, τον ξεγραψαν μετα, ηταν σαν να πεθανε. Η αιτια του "θανατου" του; Λησμονια.
Ετσι το καταλαβαινε αυτος, οσο ζουσε εξω και μαθαινε απο τους δικους του, αραια και που, νεα. Οσο περνουσαν τα χρονια λιγοστευαν κι αυτοι μαζι με τα νεα που επαιρνε απο τη.."πατριδα".
Ποιος τοπος ητανε πατριδα του, ουτε κι αυτος ηξερε. Εκει, ηταν ενας ξενος και οσο εζησε δε θυμηθηκε να τον ειχε καλεσει κανενας Γερμανος στο σπιτι του. Στη καλυτερη περιπτωση ηταν ενας ακομα ανωνυμος εργατης σε εργοστασιο που εφτιαχνε ψυγεια, στη χειροτερη... "ein scheiss Grieche"!

''Αusländer raus''! "Εξω οι ξενοι", διαβαζε στο τοιχο του εργοστασιου, καθε μερα πριν να ξεκινησει τη βαρδια του. Δεν τολμουσε να παει σε καποιες περιοχες της πολης τα βραδια.
Κατι αλητες, φασιστομουτρα, εκαναν βολτες και αν δε σε "εκοβαν" για δικο τους μπορει και να μη γυρναγες στο σπιτι. Στο παλιο διαμερισμα που νοικιαζε με τρεις ακομα απο τη χωρα του, δε μιλουσαν πολυ μεταξυ τους, αλλοι δουλευαν μερα κι αλλοι νυχτα.

"Υπηρξαν πολλοι gastarbeiter που ηρθαν στη χωρα μας για ενα καλυτερο μελλον" διαλαλουσε καθε τοσο το Γερμανικο ραδιοφωνο με στομφο για την ευημερια της χωρας τους, μιας χωρας που οσο καμμια αλλη στο κοσμο ειχε βοηθηθει τα μάλλα για να σταθει στα ποδια της μεταπολεμικα και παρα τους ανελεητους βομβαρδισμους, ειχε καταφερει να χτισει συγχρονα εργοστασια που σ αυτα μαλιστα δουλευαν ξενοι εργατες!
Η ιδια χωρα μετα απο χρονια εμελε να υπαγορευει σε ολη την Ευρωπη μαθηματα ...οικονομιας με ευνοικους ορους προς κεφαλαιο.

Δε παντρευτηκε ποτε, ''ποια γυναικα θα γυρισει να μας δει; ''ελεγε σε φιλους. ''Οι καλες μας περιφρονουν, οι παστρικες θελουν χρημα''.

Μετα απο 20 χρονια ξενητιας ελεγε σε φιλους οτι θα θελε καποτε να τον καλουσε ενας Γερμανος στο σπιτι του για ενα καφε, για μια κουβεντα, βρε αδερφε.

Εφυγε οπως ηρθε, ξενος αναμεσα σε ξενους.


(by Εlva δημοσ. 9.3.2011 στο http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.com)

Έλβα, έτσι και χειρότερα είναι, αλλά ο κόσμος είναι σκληρός.
Οι κερδισμένοι του πολέμου, πήγαν για σκλάβοι στο "χωριό" των ηττημένων...αστείο ε;

poe

Δυστυχως ειναι τραγικη ειρωνεια και το λιγοτερο που μπορει να πει κανεις ειναι λανθασμενες πολιτικες επιλογες αλλων, το οτι φτασαμε και παλι σημερα να ..ζητιανευουμε δουλειες στις χωρες εκεινων που ...εβαζαν στο τοιχο τους παπουδες μας και τη γενια που αγωνιστηκε για να απωθησει το φασισμο! Ας ανοιξουν τα ματια ο κοσμος στην Ελλαδα και αντι για τη....
Eurovision ας δουνε καμμια φορα τη πραγματικοτητα!

(Ψιλα γραμματα, τωρα, θα μου πεις...)

Ψηλά γράμματα, πρέπει δηλαδή να σηκώσεις το κεφάλι για να τα διαβάσεις.

Ετσι ειναι η ξενητια, φαρο!

Ρωτα κι εμας που ωρες ωρες μας πιανει νοσταλγια και αισθανομαστε.. ξενοι αναμεσα σε ξενους!

Έχεις δίκιο !
Άλλωστε, κάποια πράγματα τα ξέρω από πρώτο χέρι, ένεκα πολλοί συγγενείς σε διάφορες χώρες ...

Elva

Εγω παλι σκεφτομαι οτι εχει περασει πολλα κι αυτος ο λαος ....
δυο πολεμους ,εκατομυρια νεκρους,λογια πολλα και ψευτικα ,
μετα μια κατοχη απο τα Αμερικανα,πληγωμενο εγωισμο
κι απο την αλλη μια Λουξεμπουργκ και μια DDR ,που σωζουν βεβαια την κατασταση καπως
αλλα το συνδρομο της ηττας ζωντανο παντα

κι ισως δικιολογουν ολα αυτα
το πνιξιμο του θυμικου στο πιωμα και τις μπυρες ....

Iσως εχεις δικιο οτι και για τους Γερμανους δεν ειναι ευκολα τα πραγματα. Εξ αλλου κι εκει οπως και παντου φυσικα υπαρχουν προοδευτικοι ανθρωποι που πρεπει να αισθανονται ''εγκλωβισμενοι''.
Θυμηθηκα με την ευκαιρια κι ενα ποιημα του Brecht σχετικο με τη ξενητια..


Η συμπεριφορά στα ξένα

1. Ζώντας/ προηγούμενα στη χώρα που γεννήθηκα
χρησιμοποιούσα κι εγώ τους αγκώνες μου μέσα στην ταραχή του πλήθους
ήθελα να τελειώνω τις δουλειές μου σύμφωνα με τη σειρά
καθόμουνα ότα κι οι άλλοι κάθονταν και
να μου κρατήσουν απαιτούσα ό,τι για μένα είχανε υπογράψει.

2. Όποιος δεν επιμένει για τις δίκαιες διεκδικήσεις του, φέρνεται ανήθικα.
Όποιος πετάει το δίκιο του στο δρόμο, αφήνει το δίκιο άδικο να γίνει.
Όποιος τον χυδαίο στη θέση του δε βάζει, τη χυδαιότητα ενθαρρύνει.
Όποιος δεν τρώει απ’ το κοινό τραπέζι, διαφθείρει τη συνείδηση αυτών που τρώνε.

3. Τώρα/ ζω σε ξένη γη, απ’ την πατρίδα μου κυνηγημένος.
Στέκομαι μπρος σ’ αυτούς που κάθονται, κάνω χώρο να περάσουνε
μπροστά αυτοί που ήρθανε μετά από μένα
και μένω σιωπηλός, όταν μου βάζουν τις φωνές.

4. Στο εξής να μην υπήρχε θα ‘θελα
κανένα απ’ τα δικαιώματα που η στενότητα δημιουργεί.
Καμιά διεκπεραίωση σύμφωνα με τη σειρά, μα
και καμιά στενότητα χρόνου. Καμιά
διάκριση σε πρόσωπα κι ούτε
προβλήματα που άλυτα να ‘ναι. Όχι
παρακάλια ή απαιτήσεις για μια θέση, μα
για όλους να φτάνουν οι καρέκλες.

5. Λοιπόν, όλοι θα επιθυμούσανε
να ‘χανε την ικανοποίηση να συμπεριφέρονται
σα να ‘τανε στα ξένα.

(Αν αυτός που δεν επιμένει για τις δίκαιες διεκδικήσεις του
φέρνετα ανήθικα.
Αν αυτός που πετάει το δίκιο του στο δρόμο
αφήνει το δίκιο άδικο να γίνει.
Αν αυτός που δε βάζει το χυδαίο στη θέση του
τη χυδαιότητα ενθαρρύνει.
Κι αυτός που δεν τρώει απ’ το κοινό τραπέζι
διαφθείρει τη συνείδηση αυτών που τρώνε.
Αποδείχνεται ότι: κυριαρχεί στενότητα
που μπορεί να είχαμε αποφύγει.)

(BERTOLT BRECHT Ποιήματα, εκδ. Σύγχρονη εποχή)