Και τα όνειρά μας, ας γίνουν οι εφιάλτες τους

Προτιμώ να μην διαλέξω μεταξύ δύο κακών, αλλά να αγωνιστώ για κάτι καλύτερο. Είμαστε σε μια εποχή όπου ο ρεαλισμός είναι πλέον μειοδοσία κατά της ανθρωπότητας - ο ρεαλισμός μας έφερε εδώ που μας έφερε "ναι μωρέ, θα κυνηγάμε τώρα ανεμόμυλους, πάμε για το εφικτό και ο Ανταμ Σμιθ βοηθός" - και φθάσαμε εκεί που φθάσαμε (κι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε). Οπότε, τέλος ο ρεαλισμός. Θα αρχίσουμε πάλι να ονειρευόμαστε.

Και τα όνειρά μας, ας γίνουν οι εφιάλτες τους

...σεις τι λέτε? Μήπως είναι καιρός να ξεθάψουμε τα οράματα, γιατί το να ακολουθουμε το ρεύμα του καιροσκοπισμού μας έφερε αυτά που ζούμε σήμερα και - ακόμη χειρότερα - αυτά που θα μας ρίξουν αύριο?

η πλάκα είναι αγαπητέ, ότι πιο ρεαλιστικό σενάριο από την ανατροπή του καπιταλισμού δεν υπάρχει! όχι σαν ρητορικό σχήμα, αλλα αντικειμενικά. Ανεξάρτητα δηλαδή από το τι όραμα έχω εγώ ή εσύ.
Ο καπιταλισμός έφτασε πια να παράγει, να παράγει "κούφια". Βγάλε, βγάλε αυτοκίνητα, πλυντήρια, φριτέζες. Πόσες φριτέζες θα πάρει ο άλλος; άντε και τον έπεισες να χει από τέσσερεις. μετά;
Δηλαδή ξοδεύει άδικα πρώτες ύλες, πετάει τρόφιμα που χαλάν (κάποτε διάβασα λέει στην Αμερική, το 40% των ευπαθών προϊόντων λήγει και πετιέται στα σκουπίδια... 40%!!!) ε, αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται επ' απειρον.
Οπότε με σοσιαλισμό, με σχεδιασμένη οικονομία δηλαδή, τόσα θα παράγεις, τόσο θα σκάψεις, τόσα θα φυτέψεις, τόσο θα εξορύξεις, τόσο θα ανακυκλώσεις, όλ' αυτά είναι πρόοδος απο κει που στον καπιταλισμό παράγεις χύμα κι όποιος αγοράσει. Και δώστου διαφήμιση (μια απ τις πιο άχρηστες δραστηριότητες στον καπιταλισμό, τζάμπα ξοδεύεται κόπος για το τίποτα)