Μνημόνιος και ΓΑΠ, την πρώτη φορά τραγωδία την δεύτερη φάρσα

Δεν ήμουν σίγουρός που να βάλω αυτό το πράγμα στο χιούμορ ή στην ιστορία. Τελικά μάλλον ταιριάζει στο χίουμορ. Λατρέυω από την άλλη ιστορία οπότε μην τσατιστήτε αν επεκταθώ...

Ας δουμε λοιπόν εδώ τον κύριο άγιο Μνημόνιο, που σήμερα γιορτάζει, σατανική σύμπτωση στα γενέθλια του ΓΑΠ...

Ψάχνοντας με τα πολλά εδώ και μια φάτσα του http://www.saint.gr/1867/saint.aspx τουλάχιστον όπως αποτυπώνετε στην αγιογραφία, όπως μαθαίνουμε ο τύπος αυτός ήταν επίσκοπος Αμεθούντος στην Κύπρο (μετά ακριβώς την υπογραφή του μνημόνιου, με στέιλανε στην ΕΛΔΥΚ τώρα που είναι αυτή η επισκοπή δεν γνωρίζω).

Λοιπόν που λέγαμαι ο άγιος μημόνιος θυμίζει και λίγο Παπανδρέου εδώ που τα λέμε, ανάλογα τις ιστορικές συγγυρίες βέβαια, όχι δεν είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν την ανακύκλωση της ιστορίας, αλλά στην καλύτερη αυτό που ο Μαρξ έλεγε όταν ξεκινούσε τη "18η Μπρυμαιρ.." "Ο Χέγκελ έλεγε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, εμείς να προσθέσουμε την πρώτη φορά ως τραγωδία την δεύτερη φορά ως φάρσα"...

Σε τι έμοιαζε με τον φίλτατο Γιώργο; στο ότι ζούσε ακριβώς στην εποχή που ο χριστιανισμός που είχε ξεκινήσει σαν ένα κομμουνιστικό κίνημα αλληλοβοήθειας των τότε εξαθλιωμένων, είχε γίνει κρατική θρησκέια στη μεγαλύτερη αυτοκρατορία και είχε χάσει ότιδήποτε το φιλολαϊκό, και ποιος έπαιζε το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτή την "προσαρμογή" ε οι επίσκοποι, που αρχικά ήταν αυτοί που διαχειριζόταν τα χρήματα της κοινότητας, φτάσανε να έχουν μεγάλη δύναμη και να επιβληθούν πάνω στην κοινότητα, να την κοροϊδεύουν και να την καβαλάνε με το έτσι θέλω, κάνοντας τη δουλειά των πραγματικών αφεντικών του αυτοκράτορα και της κλίκας του, δουλοκτητών, ιδιοκτητών μεγάλων κτημάτων που σιγα-σιγά άρχισε να σπρώχνονται προς την προώθηση της δουλοπαροικία, νέας μορφής εκμετάλλευσης.

Έτσι λοιπόν και οι σοσιαλδημοκράτες ξεκίνησαν το 19ο αιώνα να εκπροσωπούν το εργατικό κίνημα και τις απώτερες διεκδικήσεις του που έφταναν μέχρι τον κομμουνισμό, εκπροσωπόντας το μαρξισμό και φτάσανε μέσω τον σύγχρονων επισκόπων τους πολιτικών στελεχών και ξεπουλημένων συνδικαλιστών στο να καβαλάν το λαό, εξυπηρετώντας τα νέα αφαεντικά τους καπιταλιστές...

Ο Μνημόνιος ζούσε στην εποχή του Θεοδοσίου (από τη στιγμή που ο Τυχώνιος που είναι διάδοχος του ζούσε στην εποχή των παιδιών του Ονώριο και Αρκαδίου), μια εποχή επιβολής του δόγματος του με τα πιο βιαία μέσα, στο όνομα του εξαθλιωμένου λαού και χρησιμοποιώντας τον αλλά στην πραγματικότητα χαλκεύοντας νέες αλυσίδες, σαν τον ΓΑΠ και τις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό που προβάλεται σαν αίτημα των αγανακτίστας...

Και επειδή πρόκειται για φάρσα ας μην την αφήσουμε να ξετυλιχθεί...

πες μου οτι δεν ηξερες ολες αυτες τις πληροφοριες για τον μνημονιο και τον τυχωνιο (it rhymes!) απο πριν..

Μπα σήμερα το πρώι λέγαμε εδώ για τον Μνημόνιο που γιορτάζει τον έψαξα στο νετ, και μου ήρθε το κατεβατό...χαχαχαχα