στο κείμενο αυτό, που γράφτηκε λίγο πριν τη συγχώνευση του ΚΚ με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και 1,5 χρόνο πριν την ανακήρυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας, ο Ράκοσι κάνει απολογισμό της αντιφεουδαρχικής-αντιιμπεριαλιστικής δράσης στην Ουγγαρία, και αναφέρεται και στο ζήτημα της κατανόησης, εκ μέρους των εργατών, του πολιτικού νοήματος των αλλαγών στον τομέα της οικονομίας
Λαϊκοδημοκρατικός μετασχηματισμός στην Ουγγαρία
Εισήγηση στην 3η συνδιάσκεψη του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Κόμματος (συντομευμένη)
Ήρθαμε εδώ στην 3η κομματική Συνδιάσκεψη προκειμένου να συνοψίσουμε τα αποτελέσματα του ως τώρα έργου μας και να συζητήσουμε για τα καθήκοντα που αντιμετωπίζει το Κόμμα. Την περίοδο μεταξύ 2ης και 3ης Συνδιάσκεψης του κόμματός μας, η Ουγγρική Δημοκρατία κατήγε πολλές επιτυχίες στον τομέα της οικονομικής ανοικοδόμησης και στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική- επιτυχίες που έχουν φέρει μια ριζική αλλαγή στην ίδια την ουσία της δημοκρατίας στην Ουγγαρία, και έχουν αμέτρητα ενισχύσει το ρόλο και τη σημασία του Κομμουνιστικού Κόμματος στη ζωή της χώρας.
Τα επιτεύγματα της Ουγγρικής Δημοκρατίας
Στην οικονομική σφαίρα, οι πιο καθοριστικές αλλαγές οφείλονται στις εθνικοποιήσεις. Προς το τέλος του 1947, η Ουγγρική δημοκρατία ψήφισε ένα νόμο για την εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών και απέδωσε στο κράτος το μεγαλύτερο τμήμα της βαριάς βιομηχανίας, αφήνοντας ένα μικρό μόνο μέρος της στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Οι βασικές βιομηχανίες όπως η εξορυκτική, η ηλεκτρική ενέργεια, ο σίδηρος και ο χάλυβας έχουν σχεδόν πλήρως εθνικοποιηθεί, όπως και οι μεγάλες επιχειρήσεις μεταφορών. Από τους 600.000 εργάτες που εργάζονται σε βιομηχανία και μεταφορές, οι 400.000 απασχολούνται στις εθνικοποιημένες και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις.
Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς την τεράστια σημασία αυτών των γεγονότων. Οι ίδιοι οι εργάτες δεν έχουν ακόμα πλήρως συνειδητοποιήσει ότι ο βαθμός των εθνικοποιήσεων που έχουν γίνει μετασχηματίζει ολόκληρη την οικονομική δομή της χώρας. Το μεγαλύτερο τμήμα της βαριάς βιομηχανίας της χώρας δεν είναι πλέον καπιταλιστική, αλλά κρατική βιομηχανία, δηλαδή, εθνικοποιημένη, και βαδίζει προς το Σοσιαλισμό.
Αυτή η κομματική συνδιάσκεψη πρέπει να βοηθήσει την εργατική τάξη να κατανοήσει σωστά την κολοσσιαία σημασία αυτού του ριζικού μετασχηματισμού που έχει πραγματοποιηθεί στη χώρα. Όταν ο εργάτης συνειδητοποιήσει ότι οι εθνικοποιημένες βιομηχανίες παράγουν όχι για τους καπιταλιστές, όχι για το κέρδος του ιδιώτη, αλλά προς όφελος της οικονομίας μας και του λαού μας, η εργασία σε αυτούς τους τομείς θα προχωρά κατά μήκος άλλων γραμμών και ο βαθμός του παραγόμενου προϊόντος θα είναι διαφορετικός.
Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας τον τελευταίο χρόνο δεν υπήρξε χωρίς τις δυσκολίες της, που εφιστούν την προσοχή. Πρώτον, αναφορικά με την αρχική φάση του 3ετούς πλάνου. Ως αποτέλεσμα της ξηρασίας που είχε σοβαρές συνέπειες για τη γεωργία μας, το Πλάνο ξεκίνησε με μια αργού ρυθμού έναρξη. Οι αστικοί κύκλοι έτρεφαν την ελπίδα ότι το Πλάνο ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Μερικοί από αυτούς ισχυρίζονταν μάλιστα ότι κανείς δεν θα μπορούσε σοβαρά να σκεφτεί να καταπιαστεί μαζί του. Αυτό ήταν το όνειρο που είχε η Ουγγρική αντίδραση. Ωστόσο, το πλάνο προχωρά με σταθερά αυξανόμενο ρυθμό και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι θα είμαστε σε θέση, στο μέλλον, να τα καταφέρουμε παρά τις περικοπές στις επενδύσεις κεφαλαίου που ήταν απαραίτητες εξαιτίας της μείωσης του εθνικού εισοδήματος συνεπεία της ξηρασίας.
Το φιορίνι, το οποίο η αντίδραση έθαβε κάθε δύο μήνες, τα’ χει καταφέρει μόνο του κατά τους τελευταίους 18 μήνες, και δεν θα φειδόμαστε προσπάθειας για να σταθεροποιήσουμε περαιτέρω το νομισματικό μας σύστημα.
Ο αρχικός κρατικός προϋπολογισμός για το 1947-48 δεν παρουσιάζει έλλειμμα. Οι πέντε πρώτοι μήνες του τρέχοντος οικονομικού έτους καταγράφουν μια αύξηση των εσόδων σε σχέση με τις δαπάνες. Μπορούμε να δηλώσουμε με περηφάνια ότι δεν υπάρχει κανένα κράτος στη Δύση που θα μπορούσε να πετύχει τέτοιο αποτέλεσμα μόνο με τη δική του προσπάθεια.
Κατά το τελευταίο τέταρτο του 1947, η παραγωγή άνθρακα και χάλυβα πράγματι έφτασε το προπολεμικό επίπεδο. Και αν συνεχίσουμε με τον τρέχοντα ρυθμό προόδου, μπορούμε να προσδοκούμε ότι το σύνολο της βιομηχανίας θα φτάσει το επίπεδο του 1938 σε αυτό το οικονομικό έτος.
Στη γεωργία επίσης, έχουμε σημειώσει πρόοδο. Παρά την καταστροφική ξηρασία, η παροχή τροφίμων έχει βελτιωθεί και μειώθηκαν οι ανισότητες στις ποσότητες των διάφορων τροφίμων. Ήδη κατά τον περασμένο Δεκέμβρη δεν υπήρχε έλλειψη στις προμήθειες και οι τιμές πολλών τροφίμων έχουν πέσει. Οι περιοχές που σπέρνονται για τη χειμερινή εσοδεία και οργώνονται για την ανοιξιάτικη σπορά είναι κατά πολύ περισσότερες από τις περσινές. Οι ακόλουθοι αριθμοί είναι ενδεικτικοί: το 1945 η Ουγγαρία παρήγαγε 600 φορτία (carload) ζάχαρης. Το 1946, ο δείκτης κατέγραψε 6.000 carloads, ενώ την περασμένη χρονιά, σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα, οι βιομηχανίες ζάχαρης παρήγαγαν 13.800 φορτία ζάχαρης. Την τρίτη χρονιά της δημοκρατικής Ουγγαρίας 40 εκατομμύρια επιπλέον κιλά ζάχαρης παρήχθησαν σε σχέση με την τελευταία προπολεμική χρονιά. Κατά το 1946, 18.700 φορτία με προμήθειες έφτασαν στην κεντρική αγορά στη Βουδαπέστη. Την τελευταία χρονιά, ο αριθμός ήταν 31.541 φορτία, δηλαδή παραπάνω από το 1938. Αυτά τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους για τη βελτιωμένη κατάστασή μας.
Τα επιτεύγματα της Ουγγαρίας είναι πιο ευδιάκριτα έναντι της κατάστασης στη Δυτική Ευρώπη, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Οι ξένοι που έχουν επισκεφτεί τη χώρα μας γράφουν με έκπληξη, και συχνά με θαυμασμό, για την οικονομική μας κατάσταση, για τα επιτεύγματα της ανοικοδόμησής μας, με δυο λόγια, για οτιδήποτε έχει δημιουργήσει ο λαός μας κατά τη διάρκεια των λίγων τελευταίων ετών.
Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καταγάγει τέτοιες μεγάλες επιτυχίες αν δεν είχαμε, και εγκαίρως, δημιουργήσει όργανα σχεδιασμού όπως το Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο, αν δεν είχαμε έγκαιρα πάρει το δρόμο της σχεδιασμένης οικονομίας, και αν είχαμε διστάσει να προχωρήσουμε σε εθνικοποιήσεις. Στην οικονομική μας ζωή παρέχουμε αυξημένες ευκαιρίες για την ικανοποίηση των συμφερόντων του λαού, και σταθερά και συνετά, θέτουμε στο περιθώριο την αναζητούσα κέρδη καπιταλιστική παραγωγή.
Ισχυροποίηση της Ουγγρικής Δημοκρατίας
Σημαντικές αλλαγές έχουν λάβει χώρα στην εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας. Ένα χρόνο πριν, οι υποστηρικτές του παλιού καθεστώτος σταθερά έλεγχαν το Κόμμα Μικροϊδιοκτητών, που είχε μια απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Σήμερα, ως αποτέλεσμα της σταθερής και συνειδητής δουλειάς που διεξήχθη και μετά από πολλές μεγάλες νίκες της δημοκρατίας επί της αντίδρασης, η κατάσταση έχει ριζικά αλλάξει. Κατά τον τελευταίο αυτό χρόνο η Ουγγρική δημοκρατία έχει κερδίσει δύναμη, είναι πιο σίγουρη για αυτήν και έχει βελτιώσει το κοινωνικό της περιεχόμενο, Αλλά μεγάλες αλλαγές έχουν λάβει χώρα και στο στρατόπεδο της Ουγγρικής αντίδρασης επίσης. Ένα χρόνο πριν, η αντίδραση ήταν ακόμα βέβαιη για τη νίκη της. Αναμένοντας την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης, η αντίδραση υπολόγιζε στην εκδίωξη των κομμουνιστών από την κυβέρνηση, μέσω μιας μηχανιστικής χρήσης του κοινοβουλευτικού μηχανισμού ψήφων, όπως έγινε στη Γαλλία και την Ιταλία, και μετά να αρχίσει την παλινόρθωση του αντιδραστικού καθεστώτος. Αρκεί να υπενθυμίσει κανείς την απειλητική προφητεία ειδικά σε βάρος του κόμματός μας. Ωστόσο, η Συνθήκη Ειρήνης που ενεργοποιήθηκε τέσσερις μήνες πριν και η Ουγγρική δημοκρατία είναι δυνατότερη τώρα παρά ποτέ.
Η κρατική μας εξουσία αποκτά έναν πολύ πιο δημοκρατικό χαρακτήρα. Η πειθαρχία και η πολιτική συνείδηση του στρατού και της αστυνομίας έχουν αυξηθεί. Όλοι ξέρουμε ότι η κρατική εξουσία στη χώρα μας υπερασπίζεται πάνω από όλα τα συμφέροντα των εργαζομένων. Η κατάσταση στην Ουγγαρία είναι τέτοια που η αστυνομία και ο στρατός δεν ασκούν πια βία ενάντια στους εργαζόμενους για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, όπως στη Γαλλία, την Ιταλία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η δημοκρατία τώρα ξεκινά να μπαίνει σε χώρους όπου η επιρροή της αντίδρασης είναι ακόμα ισχυρή στα διοικητικά-οικονομικά όργανα, στη Δικαιοσύνη, στα όργανα της δημόσιας εκπαίδευσης και τα πανεπιστήμια. Είναι απαραίτητο για τη χώρα κατά το τέταρτο έτος της απελευθέρωσής της επιτέλους να αλλάξει τη φύση αυτών των οργάνων και να τα θέσει προς το συμφέρον του Ούγγρου εργάτη, αγρότη και προοδευτικού διανοούμενου.
Η ήττα της αντίδρασης, και οι οικονομικές και πολιτικές επιτυχίες των λαϊκών δυνάμεων δεν έχουν μόνο δυναμώσει τη θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά έχουν επίσης βελτιώσει την επιρροή της δημοκρατίας στις σημερινές κομματικές συμμαχίες. Ως αποτέλεσμα, οι σχέσεις έχουν βελτιωθεί μεταξύ των κομμάτων του Μετώπου Εθνικής Ανεξαρτησίας και αυτό με τη σειρά του έχει βοηθήσει για την ισχυροποίηση της εργατικής ενότητας εντός του Μετώπου.
Τυπικό χαρακτηριστικό της παρούσας κατάστασης στην Ουγγαρία είναι το γεγονός ότι η αντίδραση συνειδητοποιεί περισσότερο την ήττα της από όσο η δημοκρατία τη νίκη της. Οι εχθροί του λαού, γνωρίζοντας ότι η θέση τους καθίσταται όλο και πιο απελπιστική, και βλέποντας τις ελπίδες τους για επιστροφή στην εξουσία να μειώνονται σταθερά, πέφτουν σε απογοήτευση και κατάθλιψη.
Οι υποστηρικτές της δημοκρατίας από την άλλη, και πάνω από όλα οι εργάτες, μόλις τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν την καθοριστική σημασία των πολιτικών και οικονομικών αλλαγών που έχουν λάβει στην Ουγγαρία. Μόλις τώρα αρχίζουν να εκτιμούν πλήρως το γεγονός ότι έχουν διαβεί τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ λαϊκής δημοκρατίας και αστικής δημοκρατίας και ότι το χτίσιμο αυτής της νέας δημοκρατίας είναι ο δρόμος που οδηγεί στο Σοσιαλισμό. Είναι καθήκον των κομμουνιστών να κάνουν όλους τους εργάτες, τους αγρότες και τους προοδευτικούς διανοούμενους να συνειδητοποιήσουν τη φύση αυτών των ριζικών αλλαγών.
Για μια αδελφική φιλία με τους γειτονικούς λαούς
Με την ισχυροποίηση της Ουγγρικής Δημοκρατίας, η διεθνής σημασία της χώρας μας έχει αλλάξει, όπως και οι αμοιβαίες σχέσεις μας με τα γειτονικά κράτη. Σήμερα, με την έκβαση της σύγκρουσης μεταξύ αντίδρασης και δημοκρατίας να έχει καθοριστεί, η εμπιστοσύνη των γειτονικών λαϊκών δημοκρατιών σε εμάς έχει αυξηθεί και συμβάλει στην υπογραφή συνθήκης φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας με το νότιο γείτονά μας. Αυτό θα επιδράσει και στις σχέσεις μας με τη Ρουμανία, τη θέση των Ούγγρων στην Τρανσυλβανία και την τύχη των Ούγγρων στη Σλοβακία. Είναι τώρα εντελώς ξεκάθαρο ότι αυτοί που πίστευαν πως η αντίδραση και η εθνική εχθρότητα θα θριάμβευε στην Ουγγαρία υπολόγιζαν λάθος, ενώ όσοι πίστευαν στη δύναμη και τη σταθερότητα της Ουγγρικής δημοκρατίας δεν έσφαλλαν.
Η ισχυροποίηση της δημοκρατίας έχει, για πρώτη φορά εδώ και αιώνες, εξασφαλίσει στην Ουγγαρία πραγματικές πιθανότητες για τη δημιουργία σταθερών δεσμών φιλίας με τις γειτονικές χώρες, για την ενδυνάμωση των αμοιβαίων επαφών και βοήθειας κατά τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση και τη διατήρηση της ειρήνης. Μια μεγάλη και αποφασιστική αλλαγή έχει λάβει χώρα για τη σημασία του δημοκρατικού ουγγρικού έθνους στη λεκάνη του Δούναβη.
Είναι απαραίτητο για τα παραδουνάβια έθνη να ισχυροποιήσουν τους δεσμούς τους γιατί η ειρήνη και η ανεξαρτησία των λαών απειλούνται από ένα νέο κίνδυνο- τις κινήσεις των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών για παγκόσμια κυριαρχία τους. Οι λαοί πρέπει ξεκάθαρα να δουν οι ίδιοι ότι δύο στρατόπεδα έχουν αναδειχθεί: το στρατόπεδο της αντίδρασης, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, και το δημοκρατικό στρατόπεδο, με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, που υπερασπίζεται την ανεξαρτησία των λαών, την ειρήνη και την ελευθερία τους.
Οι συνεργοί των ιμπεριαλιστών, και ειδικά οι δεξιοί Σοσιαλδημοκράτες πρέπει να αποκαλυφτούν. Οι βρετανοί ηγέτες των Εργατικών, Άτλη, Μπέβιν και άλλοι, οι Μπλουμ και σια στη Γαλλία, όλοι αυτοί που φοράνε ένα δημοκρατικό προσωπείο, βοηθούν την αντίδραση, καλλιεργούν το μίσος προς τη Σοβιετική Ένωση και τις λαϊκές δημοκρατίες και προσπαθούν να διασπάσουν την ενότητα της εργατικής τάξης.
Η αμερικάνικη αντίδραση αποδίδει τη μεγαλύτερη σημασία στο χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων όπου αυτό είναι εφικτό. Ως ένα μέσο για την υλοποίηση των σχεδίων της για παγκόσμια κυριαρχία, οι αμερικανοί προσπαθούν να ιδρύσουν παγκοσμίως στρατιωτικές- στρατηγικές βάσεις. Καταλαμβάνουν τα στρατηγικά σημεία, τα οποία οι αποδυναμωμένοι Βρετανοί ιμπεριαλιστές δεν μπορούν πια να κρατήσουν. Οι Αμερικανοί επιδιώκουν να μετατρέψουν τις Δυτικές ζώνες της Γερμανίας και την Ιαπωνία σε στρατιωτικές- στρατηγικές βάσεις ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.
Προσπαθούν να υλοποιήσουν τους ιμπεριαλιστικούς τους σχεδιασμούς μέσω της οικονομικής υποδούλωσης των πιο αδύναμων κρατών. Η Ελλάδα, η Ιταλία, η Γαλλία, η Τουρκία και η Αυστρία έχουν λάβει δάνεια που ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, τα οποία έχουν θέσει αυτές τις χώρες στις πρώτες θέσεις με τον πιο υψηλό πληθωρισμό.
Η αμερικανική «βοήθεια» έχει φέρει τη Βρετανία και τη Γαλλία στο χείλος της καταστροφής και το «Σχέδιο Μάρσαλ»- όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι Αμερικανοί- είναι σχεδιασμένο όχι για να βοηθήσει την Ευρώπη, αλλά για να επεκτείνει την αμερικανική επιρροή στην Ευρώπη.
Μιλώντας για τους Αμερικανούς δεν πρέπει να ξεχνάμε τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές οι οποίοι έχουν γίνει οι καλύτεροι βοηθοί τους με τους δεξιούς ηγέτες των Εργατικών. Σε ένα πρόσφατο λόγο που εκφώνησε από το ράδιο ο πρωθυπουργός Άτλη κυνικά έδωσε διάλεξη στις λαϊκές δημοκρατίες για την πολιτική ανωτερότητα της βρετανικής δημοκρατίας, και ισχυρίστηκε ότι η βρετανική σοσιαλδημοκρατία εκπροσωπεί το «μεσαίο δρόμο» μεταξύ του καπιταλισμού των Ηνωμένων Πολιτειών και του κομμουνισμού. Στην πρόσφατη συνδιάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών σο Λονδίνο, ωστόσο, οι ηγέτες των Εργατικών δε συμπεριφέρθηκαν καθόλου ως οι ενδιάμεσοι μεταξύ της Αμερικανικής και της Σοβιετικής πολιτικής. Ο Μπέβιν συγκαταβατικά ακολούθησε το δρόμο του Μαρσαλ. Όσο για τις δημοκρατικές δραστηριότητες αυτών των κυρίων, ενδιαφερόμαστε πολύ περισσότερο για πράξεις και όχι για τα μελιστάλαχτα λόγια του Άτλη. Λιγότερο από ένα μήνα πριν, οι φασίστες της κυβέρνησης του Φράνκο δολοφόνησαν το Σύντροφο Ζόροα. Ο εκπρόσωπος του Μπεβιν τότε δήλωσε ότι η Βρετανία δεν θα παρέμβει για το Ζόροα γιατί αυτός είχε αντιταχθεί στη «νόμιμη κυβέρνηση». Ωστόσο, εμείς οι Ούγγροι δημοκράτες, θυμόμαστε ότι η κυβέρνηση Άτλη-Μπέβιν είχε κρίνει αναγκαίο να παρέμβει στις εσωτερικές μας υποθέσεις και επέδιδε νότες για τα συμφέροντα των Ούγγρων συνομωτών. Δρώντας όπως τώρα αυτοί οι ηγέτες των Εργατών δείχνουν οι ίδιοι ότι βρίσκονται στην ντροπιαστική και εκφυλιστική υπηρεσία του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Οι λόγοι για τη συνδιάσκεψη των Κομμουνιστικών Κομμάτων που έλαβε χώρα στην Πολωνία τον προηγούμενο Σεπτέμβρη είναι κατανοητοί. Σε αυτή τη συνδιάσκεψη, που ήταν η κατάλληλη απάντηση όλων των καλύτερων υπέρμαχων της δημοκρατίας στην Ευρώπη, των Κομμουνιστικών Κομμάτων, αποφάσισαν να αντιταχθούν στην ιμπεριαλιστική αντίδραση που έχει επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, να ανταλλάξουν εμπειρίες, και αν χρειαστεί, να συντονίσουν τις δραστηριότητές τους.
Ο σύντροφος Ράκοσι στη συνέχεια χαρακτήρισε ηρωικό των αγώνα του Ελληνικού λαού ενάντια στις ραδιουργίες του ιμπεριαλισμού, και, εκ μέρους του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Κόμματος και της Ουγγρικής δημοκρατίας, ευχήθηκε στον ελληνικό λαό κάθε επιτυχία στον αγώνα του.
Απαριθμώντας τα επιτεύγματα του δημοκρατικού στρατοπέδου, συνέχισε ο Ράκοσι, είναι σωστό να μιλήσουμε, με δυο λόγια, για τις επιτυχίες της μεγάλης Σοβιετικής Ένωσης. Ενώ η μια καπιταλιστική χώρα μετά την άλλη υποχρεώνεται να επιβάλει περιορισμούς στην κατανάλωση του ενός ή του άλλου είδους, η Σοβιετική Ένωση κατήργησε το δελτίο. Αυτό έγινε εφικτό από τους πατριώτες της σοβιετικής γης, που επέδειξαν μεγάλο ηρωισμό κατά το τσάκισμα του φασισμού, και οι οποίοι σήμερα, με τον ασταμάτητο ενθουσιασμό συνεχίζουν τον ηρωικό τους αγώνα για το ειρηνικό μέτωπο της εργασίας.
Οι εργαζόμενοι του κόσμου δεν εκφράζουν παρά μόνο θαυμασμό για τα επιτεύγματα της Σοβιετικής Ένωσης στον τομέα της ανοικοδόμησης και της ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας. Οι σοβιετικοί λαοί είναι αποφασισμένοι να ολοκληρώσουν το 5ετές πλάνο τους σε τέσσερα χρόνια και ξέρουμε ότι μια τέτοια απόφαση θα υλοποιηθεί, όπως όλες οι άλλες αποφάσεις έχουν απαράλλαχτα υλοποιηθεί.
Σήμερα, όπου τα ιμπεριαλιστικά πλάνα για παγκόσμια κυριαρχία σχεδιάζονται, σχέδια που απειλούν την ελευθερία και την ανεξαρτησία των λαών, κάθε δημοκράτης, που αγαπά τη χώρα του και διάκειται υπέρ της ειρήνης και της προόδου, κοιτά προς τη Σοβιετική Ένωση όπως έκανε και τον καιρό του αγώνα ζωής ή θανάτου ενάντια στους φασίστες βάρβαρους, όταν οι ελεύθεροι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ο προμαχώνας της προοδευτικής ανθρωπότητας.
Είναι το πλέον καθησυχαστικό για το λαό μας να γνωρίζουμε ότι ο Σύντροφος Στάλιν είναι ένας στενός και ανταποκρινόμενος φίλος του Ουγγρικού λαού, ένας φίλος που πάντοτε βοηθά το λαό μας να βαδίζει στο δρόμο της προόδου.
Για να συνοψίσουμε: όχι μόνο στην Ουγγαρία, αλλά επίσης σε όλο τον κόσμο οι δυνάμεις της δημοκρατίας αυξάνονται και έχουν περάσει στην επίθεση. Ο σημερινός διαιρεμένος κόσμος με τα δύο στρατόπεδα χαρακτηρίζεται από το φόβο, την αβεβαιότητα, τον πληθωρισμό, την κρίση και την εσωτερική διαπάλη όπου κυριαρχεί η επιρροή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Το αντίθετο συμβαίνει στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας όπου υπάρχει πίστη για το μέλλον, για την ειρηνική πρόοδο και την ήσυχη ανοικοδομητική εργασία. Η ιστορική αξία της Ουγγρικής δημοκρατίας έγκειται στο γεγονός ότι ήταν εφικτό να συνδέσει τη χώρα μας με το μέτωπο που εξασφαλίζει ειρήνη και πρόοδο.
Εργατική πειθαρχία- το πιο καθοριστικό πράγμα
Το μεγάλο μας έργο στον τομέα της οικονομίας είναι να στερεώσουμε τις επιτυχίες μας. Αυτό αφορά σε πρώτο βαθμό στις εθνικοποιημένες επιχειρήσεις και τράπεζες. Οι διοικήσεις πρέπει να αναδιοργανωθούν και να εκδημοκρατιστούν ώστε η διοικητική δραστηριότητα να έρθει στα χέρια εκείνων που πραγματικά ενδιαφέρονται για το συμφέρον του λαού και όχι για εκείνο των πρώην ιδιοκτητών. Είναι απαραίτητο να επεκτείνουμε την αρχή των εργατών διευθυντών που έχουν ήδη αποδείξει την αξία τους.
Πρέπει να αγωνιστούμε για την εκπλήρωση του 3ετούς πλάνου. Η σοσιαλιστική άμιλλα και ένα σύστημα βραβείων πρέπει να εισαχθεί προκειμένου να ενθαρρυνθεί η προσπάθεια τόσο των εργατών μεμονωμένα όσο και του προσωπικού των εργοστασίων σαν συνόλου. Αλλά το κύριο έργο είναι να βελτιώσουμε την εργατική πειθαρχία και να εξασφαλίσουμε αυξημένη παραγωγικότητα της εργασίας. Κάθε νόρμα βασισμένη σε χαμηλή εργατική παραγωγικότητα, κάθε αύξηση των μισθών που δεν ανταποκρίνεται σε μια παρόμοια αύξηση στην παραγωγή οδηγεί μονάχα στην πτώση του βιοτικού επιπέδου όλων. Είναι προς το συμφέρον του λαού η εργατική πειθαρχία και η παραγωγικότητα της εργασίας όχι μόνο να φτάσει το προπολεμικό επίπεδο, αλλά να το ξεπεράσει. Αλλιώς, θα είναι αδύνατο να ανεβάσουμε το βιοτικό επίπεδο σε σύγκριση με το προπολεμικό. Η ενδυνάμωση της εργατικής πειθαρχίας είναι το κύριο έργο μας στη σφαίρα της οικονομίας. Οι υψηλές τιμές και η παραγωγή ζημιών στις κρατικές επιχειρήσεις οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στη χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας. Στη γεωργία επίσης, η παραγωγικότητα της εργασίας είναι μόνο στο 70% του προπολεμικού επιπέδου.
Είναι απαραίτητο να απαλλάξουμε τα εργοστάσιά μας από τους φασίστες και άλλους υπονομευτές. Αν μπορέσουμε γρήγορα και σταθερά να καθιερώσουμε την εργατική πειθαρχία, και να κάνουμε τα πάντα για να αυξήσουμε την παραγωγικότητα της εργασίας, τότε, κατά το τέλος του επόμενου χρόνου, θα είμαστε σε θέση όχι μόνο να φτάσουμε αλλά να ξεπεράσουμε το προπολεμικό βιοτικό επίπεδο.
Στη γεωργία, το καθοριστικό καθήκον είναι να επιταχύνουμε την ανάπτυξη συνεταιρισμών. Μαζί με την κατάργηση των ψευτοσυνεταιρισμών, είναι απαραίτητο να απαλλάξουμε τους συνεταιρισμούς από την αστική τους κληρονομιά και τους ανειλικρινείς ηγέτες τους που συνεργάζονται πολύ πιο πρόθυμα με πρώην καπιταλιστές από όσο με το λαό. Οι αγροτικοί συνεταιρισμοί πρέπει να τεθούν σε πρώτο πλάνο στο συνεταιριστικό κίνημα, σε αρμονία με τον αριθμό των μελών τους, την ιδιοκτησία τους και τη σημασία τους στη σφαίρα της αγροτικής παραγωγής. Κάθε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος πρέπει να θεωρεί αυτό ως καθήκον και να δρα αναλόγως.
Είναι σημαντικό να εξασφαλίσουμε την ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης με τέτοιο τρόμο ώστε οι νέοι ιδιοκτήτες να έχουν τίτλους ιδιοκτησίας ως την 1η Ιούλη.
Για την ενότητα της Εργατικής Τάξης
Η ενότητα της εργατικής τάξης είναι ένα από τα πιο σημαντικά στηρίγματα της Ουγγρικής δημοκρατίας. Οι εχθροί της ενότητας, που βρίσκονται μεταξύ των δεξιών Σοσιαλδημοκρατών, προσπάθησαν να φέρουν σε σύγκρουση τα δύο εργατικά κόμματα, να απομονώσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα και επομένως να αποδυναμώσουν τη δημοκρατία, όπως έχουν κάνει οι ακόλουθοι του Μπέβιν στη Μεγάλη Βρετανία και του Μπλουμ στη Γαλλία. Στην Ουγγαρία, οι δεξιοί Σοσιαλδημοκράτες πάνω από μια φορά υπεράσπισαν τα συμφέροντα των πιο ακραίων αντιδραστικών δυνάμεων. Μετά τις εκλογές προσπάθησαν να διαταράξουν την ενότητα των δημοκρατικών κομμάτων ψηφίζοντας εναντίον της συμμαχίας. Προσπάθησαν επίσης να σώσουν το φασιστικό κόμμα του Pfeiffer. Ολόψυχα χαιρετίζουμε τις κινήσεις του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος να αποβάλλει από τις τάξεις του την αντιδραστική δεξιά πτέρυγα- μια δράση που έχει σημαντικά ενισχύσει την ενότητα της εργατικής τάξης. Αν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα αποβάλλει από την ηγεσία του τους εχθρούς της ενότητας και της Σοβιετικής Ένωσης θα έχει ενισχύσει σημαντικά την Ουγγρική δημοκρατία. Ταυτόχρονα είμαστε πεπεισμένοι ότι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης μπορούν να εξυπηρετηθούν καλύτερα από ένα ενωμένο εργατικό κόμμα. Αυτό προκύπτει από την εμπειρία της ιστορικής ανάπτυξης. Επομένως, πρέπει προσεκτικά να καλλιεργούμε και να αναπτύσσουμε κάθε τι που διευκολύνει αυτή την ενοποίηση.
Τώρα που η ηγεσία των συμμαχικών κομμάτων έχει περάσει στα χέρια δημοκρατών, νέες ευκαιρίες δημιουργούνται για το Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας. Είναι τώρα σε θέση να αναπτυχθεί σε μια πραγματικά δραστήρια μαζική οργάνωση της λαϊκής δημοκρατίας. Χάρη στην ισχυροποίηση της Ουγγρικής δημοκρατίας, τα κόμματα που ενώνονται στο Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας έχουν δημιουργήσει στενότερη επαφή μεταξύ τους. Το Μέτωπο τώρα είναι σε θέση να αναδιοργανωθεί σε ευρύτερα θεμέλια, που συνιστούν την καθοριστική προϋπόθεση για μια περαιτέρω ενίσχυση της δημοκρατίας μας.
Πρέπει να απαλλάξουμε από τους αντιδραστικούς όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα δικαστήρια, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα πανεπιστήμια. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η αντίδραση κατέχει ακόμα σημαντικούς τομείς στην οικονομία και ότι πολύ συχνά μπορεί να ασκεί επιρροή ακόμα και εντός της εργατικής τάξης.
Ο αγώνας ενάντια στην εκκλησιαστική αντίδραση
Αντιμετωπίζουμε φέτος το ζήτημα της ρύθμισης των σχέσεων μεταξύ της Εκκλησίας και της λαϊκής δημοκρατίας. Ένα τέλος πρέπει να μπει στην απαράδεκτη κατάσταση που επιτρέπει στη βασική μάζα των εχθρών του Ουγγρικού λαού να δρα με προσωπείο την Εκκλησία, και σε πρώτο βαθμό τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Για τρία χρόνια η Ουγγρική δημοκρατία προσπάθησε ανεπιτυχώς να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της Εκκλησίας στην ανοικοδόμηση της χώρας. Αλλά η πλειοψηφία των ηγετών της Καθολικής Εκκλησίας, με επικεφαλής τον Μιντσέντι, αρνούνται ως τώρα να αναγνωρίσουν τη δημοκρατία. Επιπροσθέτως, πολύ πρόσφατα παρατηρήσαμε πως ο Μιντσέντι ποδοπάτησε τη μεγάλη εθνική παράδοση του 1848. Αυτοί οι κύριοι θεωρούν τις συμφιλιωτικές χειρονομίες της Ουγγρικής δημοκρατίας, τη σοφή πολιτική της υπομονή, και το γεγονός ότι η ίδια η δημοκρατία αποφασίζει πότε συγκεκριμένα προβλήματα θα επιλύονται, τα θεωρούν όλα αυτά ως ένδειξη αδυναμίας. Αυτοί οι κύριοι παντού εμποδίζουν την ανοικοδόμηση της χώρας. Αλλά θα ήταν χρήσιμο αν θυμούνταν ότι η Ουγγρική δημοκρατία έχει επιτυχώς επιλύσει τα προβλήματα που έχει θέσει η Ιστορία. Και θα θέσει τέρμα στην αντίδραση που βρίσκει καταφύγιο στο μανδύα της θρησκείας.
Πρέπει να διαβεβαιώσουμε τους εργαζόμενους στην Ουγγαρία ότι θα είμαστε άκαμπτοι στις σχέσεις μας με την εκκλησία, αν χρειαστεί να είναι αναγκαίο για την υπεράσπιση των αποτελεσμάτων της αγροτικής μεταρρύθμισης και των συμφερόντων των 700.000 Ούγγρων αγροτών που έχουν λάβει γη. Και δίνουμε αυτή τη διαβεβαίωση σε κάθε Ούγγρο πατριώτη: δεν θα αφήσουμε τον Καρδινάλιο να βλασφημά τις ιερές μας εθνικές παραδόσεις του 1848. Οι αφελείς εκείνοι άνθρωποι που ως τώρα δεν καταφέρνουν να δουν πού ο Μιντσέντι θέλει να πάει τη χώρα, θα πρέπει να ξέρουν ότι αν αυτοί οι κύριοι ζούσαν το 1849, θα είχαν πολεμήσει στο πλευρό του Heinau και των Αυστριακών μισθοφόρων του ενάντια στον Kossuth, τον Πέτοφι, ενάντια στην αναγέννηση της Ουγγαρίας και την ανάπτυξη του λαού της. Σήμερα, το 1948, αντιμάχονται τη δημοκρατία, αντιπαλεύουν την αγροτική μεταρρύθμιση, πολεμούν το 3ετές πλάνο και την ειρήνη. Και πρέπει να είναι απόλυτα κατανοητό ότι για την υλοποίηση των σχεδιασμών της, η εκκλησιαστική αντίδραση βασίζεται μόνο στην καταστροφή του πολέμου, στην εξαθλίωση και την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων Ούγγρων. Σήμερα η αντίδραση είναι υπέρ του πολέμου, της καταστροφής, των ατελείωτων δεινών, ενώ η δημοκρατία είναι υπέρ της ειρήνης, της ησυχίας, και της ευτυχίας και ευημερίας, γιατί η χώρα μας έχει υποφέρει τόσο πολύ.
Για μια Ελεύθερη, Ανεξάρτητη Λαϊκή Δημοκρατία
Θα είμαστε σε θέση να κάνουμε ό,.τι απαιτείται από εμάς μόνο αν συνεχίσουμε να οικοδομούμε, να επεκτείνουμε και να εμβαθύνουμε τα μαζικά θεμέλια του κόμματός μας. Ειδική προσοχή πρέπει να δοθεί στην οργάνωση νέων μελών μεταξύ των βιομηχανικών εργατών. Πρέπει να θέσουμε στην προμετωπίδα το ζήτημα της επέκτασης της μαζικής μας επιρροής και να εξασφαλίσουμε την οργανωτική στερέωση του Κόμματος. Πρέπει πιο γρήγορα να αυξήσουμε το ιδεολογικό επίπεδο του Κόμματός μας και να βελτιώσουμε την κομματική εργασιακή πειθαρχία. Πρέπει να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά εντός και εκτός του Κόμματος, και πρέπει να εξαλείψουμε την εσφαλμένη στάση ενάντια στους διανοούμενους. Πρέπει να προσέχουμε ώστε ο εχθρός να μη διεισδύσει στις τάξεις μας. Πρέπει να συνδυάσουμε την επικείμενη αλλαγή των καρτών μελών με την εκδίωξη από το Κόμμα όλων εκείνων που δεν αξίζουν τον τίτλο του κομμουνιστή.
Θα κλείσω με την αναφορά μερικών σχολίων αναφορικά με το Κόμμα μας. Μετά τις βουλευτικές εκλογές το Νοέμβρη του 1947, το περιοδικό του Βρετανικού Βασιλικού Ινστιτούτου για τα Διεθνή Ζητήματα ανέφερε ότι στην πορεία των εκλογών έγινε ξεκάθαρο ότι η δύναμη του Κομμουνιστικού Κόμματος έγκειται στην οργάνωσή του και στην ηθική ανωτερότητα των ηγετών του. Το περιοδικό επεσήμανε επίσης ότι η δύναμη του Κομμουνιστικού Κόμματος έγκειται στη συνέπειά του και την επινοητικότητά του, που έκαναν δυνατό στους Κομμουνιστές να στερεώσουν τις θέσεις τους. Οι εκλογές επίσης έδειξαν, αναφέρει το περιοδικό, ένα άλλο χάρισμα του Κομμουνιστικού Κόμματος- την ευελιξία του. Αλλά η κύρια δύναμη των κομμουνιστών έγκειται στην κλίμακα και την ισχύ της δουλειάς τους.
Αυτό είναι πράγματι ένας διαφορετικός τόνος, όχι όπως μιλούσαν για εμάς δύο ή τρία χρόνια πριν.
Κάθε Ούγγρος Κομμουνιστής πρέπει να αντλεί δύναμη και ζωτικότητα από τα επιτεύγματα της Ουγγρικής δημοκρατίας υπό την ηγεσία του Κόμματός μας. Πρέπει να γνωρίζει την αυξημένη του ισχύ και ευθύνη, και ταυτόχρονα να επαγρυπνεί και να είναι έτοιμος να απωθήσει κάθε εχθρό των εργαζομένων. Το Ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα πρέπει στο μέλλον να είναι ακόμα πιο αφοσιωμένος, πειθαρχημένος, άγρυπνος και αποφασισμένος υποστηρικτής της λαϊκής δημοκρατίας. Με αυτό τον τρόπο θα πραγματοποιήσουμε και θα αναπτύξουμε περαιτέρω τις επαναστατικές ιδέες του 1848 και θα οικοδομήσουμε τη χώρα για την οποία οι Κossuth, Petofi και Tanchich πάλεψαν- μια ελεύθερη, ανεξάρτητη, ισχυρή και ευημερούσα δημοκρατία.
Από το περιοδικό «Για διαρκή ειρήνη, για λαϊκή δημοκρατία»
1 Φλεβάρη 1948
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1151293
Φόρουμ 
Τρι Μαρ 06, 2012 6:36 am από christos04
