Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ: ΟΧΙ ΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΝΑ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΟΥΝ…

Η Ισλανδία γελά, η Ιρλανδία κλαίει

Θεαματική είναι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της, ο οποίος με δημοψήφισμα συνέτριψε την ψοφοδεή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές και την εξανάγκασε να μην πληρώσει στους ξένους καταθέτες τις οφειλές των ιδιωτικών ισλανδικών τραπεζών, αφήνοντας τες να χρεοκοπήσουν. «Η ύφεση αποδείχθηκε λιγότερο βαθιά από όσο προβλεπόταν», ομολογεί ο Μαρκ Φλάνιγκαν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ισλανδία, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι Ισλανδοί κατόρθωσαν να διαφυλάξουν «το πολύτιμο σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας».

Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.

Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.
Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.

Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:
Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.
Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).

Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Ετσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.

Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ”έσωσε” τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.

«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».

«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ»: Οταν το ευρώ γίνεται παγίδα

Ενα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει: «Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο. Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ». Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!

Πηγη: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=48336953

==================================================================================================================

Ενω εμεις οι ξερολες και "επαναστατες" τα πηγαμε καλυτερα.......

Πρώτα από όλα η Ισλανδία ανήκει στις χώρες που ακολουθούν το λεγόμενο Σκανδιναβικό μοντέλο. Δηλαδή ένα μοντέλο σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, που για ένα σωρό λόγους μπορεί να εφαρμοστεί εκεί στο βορά, καλύτερα από το νότο (πχ μικρή πυκνότητα πληθυσμού κ.α.). Στην Ελλάδα οι τράπεζες ενισχύονται γιατί αποτελούν το βασικό μέσο για άντληση πίστης για τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες, ουσιαστικά ενίσχυση των τραπεζών σημαίνει ενίσχυση και των άλλων επιχειρηματιών. Γενικά πάντως υπάρχει κόντρα τραπεζιτών-βιομηχάνων για το ποιος θα πάρει τις ενισχύσεις. Οι βιομήχανοι τις ζητούν άμεσα για να μην πληρώσουν τον τόκο στους τραπεζίτες. Επίσης τους κατηγορούν για την κρίση (άσχετα που μόνο κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, αντιθέτως οι τράπεζες τους βοηθούσαν για καιρό να κερδοσκοπούν απρόσκοπτα, παρότι το ποσοστό κέρδους τους είχε πέσει, τελικά ο όλος χάρτινος πύργος κατέρρευσε).
Στην Ελλάδα υπάρχει επίσης το θέμα με το Ευρώ, το οποίο προς το παρόν είναι στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης της χώρας, θυμίζω ότι έτσι κάπως (δηλαδή λόγω της αδυναμίας υποτίμησης, είχαμε τα γεγονότα της Αργεντινής), πάντως κινήσεις αυτού του τύπου γίνονται και στην Ελλάδα και αυτές είναι ο αποπληθωρισμός στους μισθούς!
Για τις εθνικοποιημένες τράπεζες, από όσο θυμάμαι στην Ισλανδία το εξωτερικό χρέος ήταν κυρίως σε αγγλικές τράπεζες και σίγουρα όχι τόσο μεγάλο όσο το ελληνικό, αλλά αντιθέτως διαχειρίσιμο. Η Ελλάδα θα μπορούσε άνετα να πει δεν πληρώνω τίποτα, το θέμα είναι ότι μια τέτοια ενδεχόμενη απόφαση θα δημιουργούσε ντόμινο σε μια σειρά χώρες της Ευρωζώνης και γενικότερο πρόβλημα, όπως εκτιμούν στελέχη της ΕΕ. Εμείς εκτιμούμε ότι το μνημόνιο, είναι μια προσπάθεια ελεγχόμενης χρεοκοπίας, δηλαδή αδυναμίας πληρωμής του χρέους. Δηλαδή θέλουν να ξεφορτωθούν κομμάτι του ελληνικού χρέους μέχρι να δημιουργηθεί Ευρωπαϊκό ταμείο δανεισμού (αποφασίστηκε για το 2013), ελπίζουν τότε το ελληνικό χρέος να έχει μοιραστεί και να είναι διαχειρίσιμο για αυτούς, μιλάμε ποσά του τύπου 20 δις θεωρούνται διαχειρίσιμα. Αυτά τα προς του χρέους. Τώρα βέβαια η χρήση του είναι πιο πολύ στο να επιβάλουν ένα περιβάλλον ελκυστικό για επενδύσεις. Δηλαδή, με μπαμπούλα το χρέος και τις νέες δόσεις (που παρεμπιπτόντως όλα τα νέα δάνεια πάνε στην αποπληρωμή των παλιών χρεών, ενώ αυτοί απειλούν για τις δόσεις ότι και καλά δεν θα έχουμε να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, κάτι τελείως ψευδές), να πιέσουν για ελαστικό ωράριο, χτύπημα εργατικών δικαιωμάτων κτλ κτλ. Τότε θα επενδυθούν και τα συσσωρευμένα κεφάλαια. Προφανώς η Ισλανδία δεν είναι τέτοιας σημασίας όπως η Ελλάδα, για το λόγο ότι ούτε στην Ευρωζώνη είναι, ούτε επενδύσεις που μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα μπορεί να δεχθεί.
Εμείς έχουμε την επιλογή των εργατικών αγώνων και εκεί μέσα, την ύψωση της πολιτικής συνείδησης, ώστε να είμαστε σε θέση να αμφισβητήσουμε την πολιτική τους εξουσία.

Bookhunter μου άρεσε πολύ η ανάλυση σου, γιατί δεν την κάνεις άρθρο στο blog?

Είχα μια ιδέα να γράψω κάτι περί χρέους, απλά θέλω να το έχω δεμένο από παντού. Να δω για στοιχεία τι συμβαίνει ακριβώς κτλ, πιο πολύ αυτά είναι από δημοσιεύσεις στο Ριζοσπάστη των τελευταίων 2-3 μηνών...

Μάλλον θα κάτσω να το κάνω σύντομα...